Zróżnicowanie geograficzne olszy szarej Alnus incana (L.) Moench w granicach naturalnego zasięgu

Badania na 22 populacjach olszy szarej na obszarze jej występowania pozwoliły zweryfikować hipotezę dotyczącą różnic morfologicznych i genetycznych pomiędzy populacjami. Szczególnie interesujące jest porównanie górskich populacji alpejskich i karpackich oraz tych ostatnich, z populacjami występującymi w borealnej części zasięgu. Na skutek izolacji, w trakcie zmian klimatycznych w plejstocenie mogło także dojść do zróżnicowania w obrębie populacji środkowoeuropejskich.
Zmienność wykryta w badaniach biometrycznych wskazuje na wyodrębnianie się jedynie populacji skandynawskich. Wyjątkiem jest populacja fińska FIN_1, pochodząca z południa tego kraju, która nawiązuje do grupy środkowoeuropejskiej.
Populacje pochodzące z Alp i Karpat nie różnią się między sobą w takim stopniu, jak można byłoby się tego spodziewać. Jedyna badana populacja z Bałkanów, choć odległa geograficznie, okazała się bliska populacjom karpackim. Karkonosze także okazały się morfologicznie i genetycznie bardzo zbliżone do populacji z Mazur. Olsza pochodząca ze wschodnich Karpat nie wyodrębnia się i zachowuje charakter pośredni pomiędzy Mazurami i Alpami. Jedynie dwie populacje bieszczadzkie zachowują pewną odrębność, co może wskazywać na ich pochodzenie z innego refugium plejstoceńskiego. Populacje alpejskie dość mocno różnią się między sobą, niemniej wszystkie znalazły się w grupie środkowo-południowoeuropejskiej. Zróżnicowanie populacji alpejskich widoczne na dendrogramie jest wynikiem odrębnej historii polodowcowej regionu, która zaznacza się również wyraźnie w przypadku innych gatunków drzewiastych.
Na podstawie przeprowadzonych badań hipoteza, że różnice pomiędzy populacjami karpackimi, karkonoskimi i alpejskimi okażą się znaczne, nie została potwierdzona. Może to oznaczać, że w okresie zlodowaceń następowała wymiana genów i nie było dostatecznej izolacji pomiędzy nimi. Zróżnicowanie geograficzne gatunku na osi Bałkany-Skandynawia ma miejsce i jest dobrze widoczne. Trudno stwierdzić w oparciu o niniejsze badania, czy mamy do czynienia z wędrówką A. incana z ośrodków górskich na północ, wzdłuż rzek środkowoeuropejskich, głównie Wisły i Odry. Na pewno mogę stwierdzić, że populacje z Karkonoszy i Mazur są bardzo podobne względem siebie, do których nawiązują populacje z Karpat Wschodnich, podczas gdy populacje bieszczadzkie i mazurskie są dość mocno zróżnicowane i nie wydaje się, aby miały wspólne pochodzenie.