Ochrona i zachowanie zasobów genowych jest jednym ze strategicznych celów hodowli i selekcji lasu. W ramach obecnie realizowanego przez Lasy Państwowe programu położono duży nacisk na zachowanie różnorodności genetycznej lokalnych i rodzimych populacji drzew. W tym celu wybiera się wyłącznie drzewostany nasienne, wyselekcjonowane na podstawie cech fenotypowych oraz zakłada się z nich rejestrowane uprawy pochodne z odnowienia sztucznego, zabezpieczając w ten sposób zasoby genowe. Do tej pory nie prowadzono odpowiednich badań genetycznych, które mogłyby zweryfikować powyższe założenia. W ostatnich latach podjęto w Instytucie Dendrologii PAN pierwszą w Polsce próbę genetycznej weryfikacji założeń selekcji fenotypowej na przykładzie sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.). Celem pracy było zbadanie zmienności genetycznej populacji matecznych (wydzielonych drzewostanów nasiennych) oraz populacji potomnych (upraw pochodnych i odnowienia naturalnego). Badania przeprowadzono na dwóch grupach populacji z wykorzystaniem allozymów jako markerów genetycznych. Pierwsza z nich umożliwia porównanie zmienności genetycznej drzewostanu matecznego i jego potomstwa w formie uprawy pochodnej. Drugą grupę stanowi zespół populacji, w skład którego wchodził drzewostan mateczny i populacje potomne w postaci naturalnego i dwóch odnowień sztucznych założonych w różnych latach. W tej grupie przeprowadzono wielokierunkowe porównanie zmienności genetycznej. Stosowano metodę elektroforezy na żelu skrobiowym, za pomocą której badano zmienność 25 loci enzymatycznych. Na podstawie częstości alleli obliczono następujące parametry zmienności genetycznej: średnią (n_a) i efektywną (n_e) liczbę alleli na locus, procent loci polimorficznych (P₉₉), heterozygotyczność obserwowaną (H_O) i oczekiwaną (H_E) oraz współczynnik wsobności Wrighta (F), współczynnik zróżnicowania genetycznego między populacjami (F_ST) i dystans genetyczny wg Neia (D_N). Na podstawie obliczonych dystansów genetycznych sporządzono dendrogram, będący graficznym przedstawieniem podobieństw między badanymi populacjami. Wykazano, że wszystkie analizowane populacje sosny zwyczajnej, zarówno drzewostany mateczne, jak i populacje potomne, charakteryzują się wysokim poziomem zmienności genetycznej, który nie odbiega od danych literaturowych podawanych dla tego gatunku. Stwierdzono utrzymanie podobnego poziomu zmienności genetycznej dla wszystkich populacji potomnych drzewostanów nasiennych, zarówno naturalnego odnowienia, jak i odnowie sztucznych (uprawy pochdonych z różnych lat nasiennych). Wszystkie populacje potomne utrzymują podobny poziom zmienności genetycznej jak populacje mateczne (wyłączone drzewostany nasienne), z których pochodzą. Należy mieć na uwadze, że zachowane pule genowe populacji potomnych nie są zupełnie tożsame z pulami genowymi odpowiednich populacji matecznych.