W najnowszym Kórniczaninie (nr 14/2025) opublikowano artykuł dr Andżeliki Drozdy pt. Epigenetyka roślin – zielona sztuka przetrwania, w cyklu „Wiadomości z Ogrodów Kórnickich”. Tekst odsłania niezwykłe strategie roślin,
Zapraszamy do wysłuchania warsztatu dr. hab. Leszka Karlińskego, prof. ID PAN; dr hab. Tomasza Leskiego, prof. ID PAN, dr Marty B. Kujawskiej oraz dr. Robina Wilgana pt. „Ukryta
W środę, 16 lipca br., pracownicy naszego Instytutu uhonorowani zostali Medalami za Długoletnią Służbę – odznaczeniami państwowymi nadanymi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w uznaniu za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej w służbie Państwa.
„Natura zmian… z botaniką w przyszłość”. Pod tą myślą przewodnią odbywał się tegoroczny (już sześćdziesiąty) Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego, który wprowadził nas w kolejne stulecie Towarzystwa. Była to także okazja do świętowania 50-lecia Śląskiego Oddziału PTB. Katowice ugościły nas upalną pogodą. Ciekawe, czy w 1989 roku, kiedy to odbywał się 48. Zjazd PTB w Katowicach właśnie, było równie gorąco?
LX Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego w Katowicach (29.06.-04.07.2025) już za nami. W tym roku odbywał się pod hasłem „Natura zmian… z botaniką w przyszłość”. W nieodległej przyszłości podzielimy się naszymi wspomnieniami… Tymczasem jednak skupimy się na chwili szczególnej.
Tak, 100 lat temu z woli Władysława hr. Zamoyskiego, jego matki Jadwigi oraz siostry Marii, w naszym mieście powstała Fundacja Zakłady Kórnickie. Zgodnie z Ustawą z dnia 30 lipca 1925 roku o Zakładach Kórnickich ostatni właściciele dóbr kórnickich wszystkie swoje dobra przekazali narodowi polskiemu. W ustawie tej zdefiniowano cele Fundacji. I choć na wiele lat Fundacja w jej pierwotnym kształcie zniknęła z mapy Polski, to od 2001 roku kontynuuje tradycje Fundacji z okresu międzywojennego.
W czwartek, 26 czerwca br., odbyły się wybory nowych członków Polskiej Akademii Nauk. Zgodnie z ustawą o PAN, członkowie Akademii są wybierani przez Zgromadzenie Ogólne Akademii spośród uczonych, którzy wyróżniają się szczególnym dorobkiem naukowym i autorytetem w środowisku naukowym oraz posiadają nieposzlakowaną opinię. Członkostwo Akademii jest dożywotnie. Gremium to liczy nie więcej niż 350 uczonych.
Celem pracy była charakterystyka przepływu genów w drzewostanie sosny zwyczajnej oraz dwóch mieszanych drzewostanach dębu szypułkowego i bezszypułkowego w oparciu o naturalne odnowienie pod okapem drzew, w tym ocena proporcji obcych siewek (imigracji nasion) oraz udziału obcego pyłku w naturalnym odnowieniu. Ponadto celem pracy była ocena zakresu dyspersji pyłku i nasion w ramach drzewostanu, a w przypadku drzewostanów dębowych ocena proporcji kojarzenia międzygatunkowego. Analizy wykonano w oparciu o markery izoenzymowe (sosna) oraz mikrosatelitarne (dęby). Stwierdzono, że w drzewostanie sosnowym ok. 30% siewek powstało z nasion wytworzonych przez drzewa znajdujące się powyżej 50 m. W drzewostanach dębowych proporcja ta wyniosła od 4,5 do 7,6%. Stwierdzono, że zarówno u sosny jak i dębów istnieje ujemna korelacja między macierzyństwem, a odległością siewki od drzewa, jednak była ona znacznie wyższa dla dębów. W przypadku przepływu genów przez pyłek stwierdzono, że dla sosny blisko 100% siewek powstało przy udziale pyłku wytworzonego poza granicą 50 m, podczas gdy w obu drzewostanach dębowych ok. 62%. Tym samym u sosny nie zanotowano wpływu odległości na prawdopodobieństwo zapylenia. Odmiennie, w obu drzewostanach dębowych sukces kojarzenia był odwrotnie proporcjonalny do odległości między drzewami. Stwierdzono ponadto, że ok. 4% siewek sosny powstało wskutek samozapłodnienia, co wydaje się zjawiskiem typowym dla tego gatunku. Wśród siewek dębów tylko w jednym z drzewostanów zanotowano 2% samozapłodnienie, jednak bliższe analizy wykazały, że siewki te powstały w wyniku samozapłodnienia jednego drzewa, co potwierdza fakt, że u dębów samozapłodnienie jest zjawiskiem niezwykle rzadkim. W drzewostanach dębowych stwierdzono ponadto, że większość kojarzeń zachodzi między osobnikami jednego gatunku. Tym niemniej, poziom hybrydyzacji wahał się między 3,5 a 11,5%, w zależności od drzewostanu i przebiegał w obu kierunkach.