| Nazwa polska: |
BUK POSPOLITY |
 |
| Nazwa angielska: |
EUROPEAN BEECH |
| Nazwa łacińska: |
Fagus sylvatica L. |
| Naturalne występowanie: |
zachodnia, środkowa i południowa Europa |
| Wysokość: |
do 30, a niekiedy nawet do 50 m |
| Charakterystyka: |
Jest to jedno z piękniejszych krajowych drzew leśnych. W Polsce południowej i zachodniej tworzy czyste drzewostany (buczyny) lub występuje w domieszce. Kora na pniu jest cienka, gładka i popielatoszara. Jesienią liście przebarwiają się wspaniale na kolor żółty i brązowożółty. U młodych drzew liście często pozostają suche na drzewie aż do wiosny. Kwitnie wraz z rozwojem liści na początku maja. Owoce to trójgraniaste orzeszki, zwane bukwią. Są one ulubionym pożywieniem ptaków i gryzoni. Buk jest pospolicie spotykany w parkach, również w odmianach o purpurowych liściach. Bardzo oryginalne są formy zwisające i kolumnowe. Buk jest gatunkiem cienioznośnym, może być używany do tworzenia formowanych żywopłotów i szpalerów. |
| Ciekawostki: |
Drewno buka pospolitego jest ciężkie, twarde i łupliwe. Używane jest w przemyśle meblarskim, w tokarstwie, do wyrobu parkietów oraz instrumentów muzycznych (np. fagot – z włoskiego faggio, czyli 'buk'). Bukiew jest bogata w tłuszcz, z którego wytwarzano olej leczniczy, palny i techniczny. Zawiera również faginę, alkaloid, który w większych ilościach ma działanie halucynogenne i toksyczne. |
