| Nazwa polska: |
CIS POSPOLITY |
 |
| Nazwa angielska: |
COMMON YEW |
| Nazwa łacińska: |
Taxus baccata L. |
| Naturalne występowanie: |
środkowa i zachodnia Europa, północna Afryka, Azja Mniejsza, północny Iran i Kaukaz; w Polsce osiąga wschodnią granicę zasięgu |
| Wysokość: |
do 20 m |
| Charakterystyka: |
Jest to drzewo lub szeroki krzew. Pień pokrywa czerwonobrązowa, łuszcząca się kora. Igły długości 2-3 cm, ciemnozielone, błyszczące, spodem jaśniejsze. Jest rośliną dwupienną. Kwiaty rozwijają się w kwietniu i są wiatropylne. Nasiona są ciemnobrązowe, jajowate, otoczone miękką, jaskrawoczerwoną osnówką, dojrzewają we wrześniu i październiku. Wszystkie części z wyjątkiem czerwonej osnówki są trujące, zawierają taksynę, która zakłóca pracę serca. Najlepiej spośród drzew iglastych znosi cięcie, dlatego często wykorzystywany jest do tworzenia żywopłotów i strzyżonych figur. Cis należy do drzew znoszących bardzo silne zacienienie. |
| Ciekawostki: |
Drewno cisa nie zwiera żywicy, jest twarde, ciężkie, elastyczne i pięknie czerwonawo zabarwione. Dawniej cis był wykorzystywany do wyrobu łuków, strzał i kusz. W starożytności uważany był za drzewo śmierci, a Galowie zatruwali jego sokiem groty strzał. W ludowych przesądach już samo przebywanie w cieniu cisa miało być niebezpieczne dla zdrowia. Jest to pierwszy gatunek objęty całkowitą ochroną w Polsce (Władysław Jagiełło, Statut Warecki 1420 i 1423 rok). |
