Śp. doc. dr hab. Maria Gostyńska-Jakuszewska
Maria Gostyńska-Jakuszewska urodziła się we Włocławku w 1929 r. i tam ukończyła szkołę średnią. Studia biologiczne podjęła w 1950 r. na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i ukończyła ich pierwszy stopień w 1953 r. Dalszą naukę kontynuowała na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1955 r. uzyskała tytuł zawodowy magistra biologii. W latach 1954-1956 zatrudniona była na stanowisku asystenta w Katedrze Botaniki Leśnej Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy).
Następnie przeniosła się do Kórnika, gdzie rozpoczęła pracę naukową w ówczesnym Zakładzie Dendrologii i Pomologii Polskiej Akademii Nauk (obecnie Instytut Dendrologii PAN), kolejno jako starszy asystent, adiunkt, a od 1974 r. jako docent. Rozprawę doktorską pt. „Rozmieszczenie i ekologia kłokoczki południowej (Staphylea pinnata L.) w Polsce” obroniła w 1961 r. na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskując stopień doktora nauk przyrodniczych. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 1974 r. na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie rozprawy pt. „Studia nad systematyką i rozmieszczeniem głogów występujących w Polsce”.
W 1975 r. wraz z dziećmi, córką Beatą i synem Remigiuszem, przeprowadziła się do Krakowa i dołączyła do męża Tadeusza, który już wcześniej związał swoje życie zawodowe z tym miastem, a konkretnie z Regionalną Dyrekcją Lasów Państwowych w Krakowie. Została zatrudniona w Instytucie Botaniki Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (obecnie Instytut Botaniki im. Władysława Szafera Polskiej Akademii Nauk), gdzie kontynuowała swoje badania.
W Kórniku, a następnie w Krakowie prowadziła badania z zakresu taksonomii, zmienności, morfologii oraz ekologii i chorologii drzew i krzewów rosnących w Europie, szczególnie interesowała się polską florą. Była znawcą gatunków z rodzaju Crataegus (głogi) oraz rzadkich i chronionych krzewów, m.in. wisienki stepowej (Cerasus fruticosa (Pall.) Woronow) czy kłokoczki południowej (Staphylea pinnata L.).
Opublikowała ponad 100 prac. Do najważniejszych należą teksty oraz mapy rozmieszczenia kilkudziesięciu gatunków, opracowane w latach 1963-1978 dla „Atlasu rozmieszczenia drzew i krzewów w Polsce”, za co otrzymała nagrodę Sekretarza Polskiej Akademii Nauk. Była również współautorką kilku części dzieła „Flora Polski. Rośliny naczyniowe” (1985, 1992), oraz współautorką „Polskiej czerwonej księgi roślin” (2001) i międzynarodowego dzieła „Atlas Florae Europeae”.
W 1991 roku przeszła na emeryturę. Zmarła 14 maja 2022 roku i została pochowana na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
prof. dr hab. Adam Boratyński
Zakład Biogeografii i Systematyki
W imieniu społeczności Instytutu Dendrologii PAN składam wyrazy współczucia Rodzinie i Przyjaciołom Pani Docent, dziękując za Jej wkład w rozwój naszego Instytutu.
Andrzej M. Jagodziński
Dyrektor Instytutu